Pośród fiordów na granicy świata
Krucyfiks zbrodni nieznanych szuka.
Na przodków ziemie zapadła krata,
W spalonej ziemi grzebanie kruka.

Szukaj... ludu obcego
Przynieś boga martwego.

Dźgać, palić i wykarczować
Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy
To jest bowiem uczta nowa
I skwierczą na niej bogowie niscy.

Zapłonie wiatr i zapłaczą lodowce
I mchem porosną grobowce ojców.
Synowie, wilki północy - owce
Na stos lub do święconych kojców.

Czekaj... minie tysiąc lat
Znów z pustyni przyjdzie kat.

I nie podbije ogniem ni mieczem
Ani na stosach was nie zapali.
Ten rozpanoszy się jako kleszcze
Sprawi, abyście mu ziemie dali.

A kiedy palcem kiwniecie,
Wilków i matki zimy synowie,
Gwiazd obcych i złotych kwiecie
Z błękitnych sztandarów powie:

Daj,
Daj cały kraj,
Daj obcym raj,
Daj ojców gaj,
I grzecznie graj -

- bo gdy się postawisz, wilku skundlony,
To znów cię zakują za zbrodnię mowy.
Twe córki wezmą w harem zapchlony,
Z domu wydoją złoto jak z krowy.

Sprzedany bowiem kielich krwi twojej
W nowe i wieczne przymierze -
Które dla was i dla wielu
Kojec nowy wybierze.

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.

Cóż, rzecz jest względnie prosta - o dwóch "podbojach" krajów skandynawskich: dawniej przez chrześciaństwo, a dzisiaj - przez Islam.
A kwiecie złotych gwiazd na błękitnych sztandarach to oczywiście nic innego jak Unia Europejska ;)

• Autor: R. L. Dodany: 17.01.2014, 12:56

Nie jestem w stanie zrozumieć... Wiele rzeczy nie trzyma się reszty... kilka linijek do przebudowy.
Pozdrawiam i narazie 4

• Autor: piotrex00 Dodany: 17.01.2014, 11:28